zondag 1 maart 2020

Vilt


Afgelopen periode heb ik steeds in het platte vlak gewerkt, meestal met aquarel. Maar opeens wilde dat niet meer lukken. Ook tekenen leverde me niet op wat ik zocht, al wist ik ook niet zo goed wat ik dan zocht. Om een of andere reden besloot ik te gaan vilten. Puur voor de lol. Als kleuter had ik dat al gedaan, want ik zat op de vrijeschool, en vilten is daar vaak een favoriete activiteit! Omdat mijn moeder ook dol is op vilten, en er zelfs workshops in geeft is het altijd om me heen geweest. Mede daardoor heb ik er als puber en jong volwassene natuurlijk ook een vreselijke hekel aan gehad. Hoewel het maken ervan toch ergens altijd wel prettig is geweest. Je gebruikt warm water, zeep en je hebt prachtig geverfde wol. 
Hoe dan ook, ik had een zak liggen met een enorme hoeveelheid wol in de kleuren van de regenboog. Uiteraard gekregen van mijn moeder. Als jong kind heb ik ooit (misschien wel meer dan eens) vilten bolletjes gemaakt, met verschillende kleuren over elkaar en in het midden een knikker. Omdat ik in een nostalgische bui was begon ik daarmee; een knikker en daar omheen elke keer een andere kleur wol. Goed nat maken met water en driehoek zeep. Druk uit oefenen, wrijven en uiteindelijk heel stevig rollen. Door de warmte, de wrijving en de zeep vervilt de wol en wordt het een compact balletje. Als je hem dan opensnijdt zie je in het midden de knikker en daaromheen als een soort toverbal alle kleuren in laagjes. 
Dat met die knikker was leuk om te doen maar het gaf niet het resultaat waar ik naar zocht. Ik besloot zonder knikker een bolletje te maken. Ik sneed hem door het midden open en een prachtig gemarmerde kern openbaarde zich. Dit is puur plezier! Het maken ervan en het resultaat. Tijdens het maken kies ik op mijn gevoel kleuren uit, als de ene bedekt is ben ik eigenlijk alweer vergeten wat eronder zit. De repetitieve handeling werkt eerder rustgevend dan dat het saai is en heeft een soort meditatieve kwaliteit. En dan het doorsnijden: verwondering en plezier!